Jako ekspert projektu „Międzynarodowe kompetencje w życiu zawodowym i społecznym – praktyczne metody nauczania” u jego startu nie przypuszczałam, jak ogromne wezwania będą się krył w związku z jego realizacją.
Prędkość z jaką postępuje globalizacja, także w odniesieniu do życia zawodowego, sprawiła, że wiele szczegółów jej dotyczących, poniekąd umyka naszej uwadze. Pozornie doskonale opanowaliśmy funkcjonowanie na międzynarodowym, wymagającym od pracowników mobilności i umiejętności pracy w zespołach wielokulturowych, rynku pracy. Przywykliśmy do długich łańcuchów konsumenckich, reeksportu, outsourcingu. Ostatnie miesiące, czyli czas pandemii Covid-19 dobitnie potwierdziły jednak, że wiele jest jeszcze do udoskonalenia na płaszczyźnie umiędzynarodawiania rynku pracy. Nie wystarczy sama znajomość języka obcego i opanowanie typowych dla wykonywanego zawodu czynności. Potrzebne jest rozumienie innych kultur i umiejętność wychodzenia im na przeciw.
Praca nad konspektami kształcenia zawodowego uwzględniającymi międzykulturowość, w okresie, gdy zmiany taktyki działania objęły niemal wszystkie branże, pozwoliła naszemu zespołowi projektowemu jeszcze doskonalej zrozumieć jak istotna i złożona jest to sprawa. W dyskusjach na pierwszy plan wysunęły się kwestie dotyczące trudność nauczania zdalnego w przypadku przedmiotów praktycznych. Nie bez znaczenia stały się nowe (nadal zależne od bieżącej sytuacji) rozporządzenia dotyczące reżimu sanitarno-epidemiologicznego oraz formy i wymiaru godzinowego pracy w krajach partnerów. W działaniach projektowych udało się nam sprostać tym nowym okolicznościom. Szczęśliwie w pełnym wymiarze odbyliśmy także zaplanowane na maj, ale przeniesione na październik szkolenie w Vicenza we Włoszech. Uczyliśmy się nawzajem analizując dane, statystyki i tendencje dotyczące mobilności młodzieży w Europie, poznając i ćwicząc jak funkcjonują platformy, programy, techniki IT z sukcesem stosowane prze Eurocultura, zgłębiając metodę coachingu grupowego, rozważając możliwość jego prowadzenia on-line.
W kuluarach poznaliśmy włoski sposób na radzenie sobie w NGO i życiu codziennym „w” i „po” lockdownie oraz z przyjemnością zasmakowaliśmy przysmaków włoskiej kuchni.
Agnieszka Zabrzewska
